To jest fantastyczny dokument z serii „kiedyś to było, ale teraz też jest dobrze”. Taki wniosek można wyciągnąć po seansie filmu dokumentalnego o Macieju Parowskim i jego zasługach na rzecz fandomu. Sprawa idzie o fandom fantastyczny, w którym działali fani, pisarze, ludzie związani w jakiś sposób z rodzimą fantastyką. Był tam również Maciej Parowski, redaktor naczelny Fantastyki, a później Nowej Fantastyki.
Czy wychowałem się na Fantastyce? Poniekąd, ale chyba byłem za młody w latach 80. by fantastykę tej jakości przyswajać. Okładki pamiętam, one zawsze pobudzały wyobraźnię.
Fantastyczny czas miesięcznika Fantastyka.
Natomiast Fantastyczny Matt Parey opowiada nie tylko o Parowskim, ale też o tym niesamowitym czasie, gdy na rynku wydawniczym, po upadku komuny (na przykład), nastąpiła eksplozja. Tytuły na rynku wydawniczym to była bomba kasetowa, czytelnik nie zdążył wyłapywać nowych pozycji. Ale twórcy dokumentu dość zgrabnie zamykają w obszerny nawias życiorys głównego bohatera. Mamy wgląd w okres w trakcie komuny, Parowski na czele magazynu, stan wojenny, upadek komuny, Parowski znowu na czele.
Twórcy nie tworzą pomnika. Z wypowiedzi można dowiedzieć się, że naczelny który decydował o publikowanych materiałach w Nowej Fantastyce był czasem człowiekiem trudnym. Ale dość łatwo sobie wyobrazić, że na setki przysyłanych tekstów, autorzy tych odrzuconych musieli być zawsze co najmniej zawiedzeni. Nie wszyscy bowiem łagodnie znoszą odmowę, uwagi etc. A Parowski był tym sitem, kruszec spadał na drukarskie prasy, reszta kotłowała się u góry.
Dokumentalny film o życiu Parowskiego daje ciekawy wgląd w funkcjonowanie fandomu.
Wielu po prostu było rozżalonych, sfrustrowanych, ale Parowski trwał twardo na swoim stanowisku przeświadczony o swoim szóstym wydawniczym zmyśle. A z tym było różnie, jak zresztą w dokumencie jest wspomniane.
Czy Fantastyczny Matt Parey to tylko Parowski naczelny? Nie, to także pisarze którzy budowali pewną legendę, rodzina, przyjaciele. Dokument to anegdoty, materiały archiwalne, wywiady.
Mocowanie się Parowskiego z fantastyką odbywało się na różnych frontach. Właśnie konwenty, czy chociażby współpraca z Bogusławem Polchem, zażarte dyskusje w telewizyjnych programach. To są świetne momenty w dokumencie w reżyserii Bartosza Paducha.
Jest to zatem film o pewnych zamierzchłych czasach choć nakręcony w bardzo współczesnej formie, montaż jest bezbłędny, dołączone animacje świetne. Oczywiście pięknie łączy się stara historia z tą nową bo Nowa fantastyka żyje i chyba ma się dobrze. Nie jestem stałym czytelnikiem, ale te dwa numery rocznie kupię. Dla wywiadów, opowiadań, po to by zerknąć na nowe literackie trendy. Ale tutaj za dużo się nie zmieniło, w owym czasopiśmie. To jest to dobre podejście do rutyny. To ma smakować tak samo dobrze jak 40 lat temu. I tak smakuje.
Czas trwania: 77 min
Gatunek: dokumentalny
Reżyseria: Bartosz Paduch
Scenariusz: Bartosz Paduch, Sebastian Wojtkowski
Zdjęcia: Maciej Kochajewski
Muzyka: Sebastian Imbierowicz