Takeshi w zwierciadle Kitano cz. 3
KULĄ W ŁEB. KREW I ŚMIERĆ
Ekranowa przemoc pojawiała się u Kitano od początku reżyserskiej kariery. Tu nie ma co owijać w bawełnę. Rozbite nosy, przekłute nerki, połamane ręce. Zabijanie przez przypadek i z premedytacją. Na zlecenie i dla zabawy. Nad to wszystko, wśród lecącej posoki, gdzieś tam za ostrzem noża ukrywa się kodeks yakuzy.
KITANO I SPLUWA
-
- „Beyond outrage” (2012)
-
- „Brother” (2000)
-
- „Brutalny glina” (1989)
-
- „Hana-bi” (1997)
-
- „Hana-bi” (1997)
-
- „Niech żyje reżyser!” (2007)
-
- „Outrage” (2010)
-
- „Punkt zapalny” (1990)
-
- „Sonatine” (1993)
-
- „Sonatine” (1993)
-
- „Takeshis’” (2005
-
- „Takeshis’” (2005
KREW I ŚMIERĆ. To tylko promil z czerwonej tonacji, która wypełnia filmografię Kitano – reżysera. Daje to jednak pogląd na to, jak czasem daleko potrafi się posunąć twórca (nawet jeżeli zahacza to o świadomą autoironię – Takehis’). Pokazuje też, że Kitano – reżyser z przemocą rozstać się nie może, nawet jeżeli w założeniu dany film nie należy do „mocniejszego” repertuaru.
-
- „Beyond outrage” (2012)
-
- „Czy wreszcie coś osiągniesz?” (1995)
-
- „Lalki” (2002)
-
- „Kikujiro” (1999)
-
- „Outrage” (2010)
-
- „Punkt zapalny” (1990)
-
- „Takeshis’” (2005)
-
- „Zatoichi” (2003)
-
- „Zatoichi” (2003)
-
- „Zatoichi” (2003)
