Takeshi w zwierciadle Kitano cz. 3

Patryk | 17 stycznia 2017 | ludzie kina, VARIA | Brak komentarzy

KULĄ W ŁEB. KREW I ŚMIERĆ

Ekranowa przemoc pojawiała się u Kitano od początku reżyserskiej kariery. Tu nie ma co owijać w bawełnę. Rozbite nosy, przekłute nerki, połamane ręce. Zabijanie przez przypadek i z premedytacją. Na zlecenie i dla zabawy. Nad to wszystko, wśród lecącej posoki, gdzieś tam za ostrzem noża ukrywa się kodeks yakuzy.

KITANO I SPLUWA

: „Beyond outrage” (2012)

: „Brother” (2000)

: „Brutalny glina” (1989)

: „Hana-bi” (1997)

: „Hana-bi” (1997)

: „Niech żyje reżyser!” (2007)

: „Outrage” (2010)

: „Punkt zapalny” (1990)

: „Sonatine” (1993)

: „Sonatine” (1993)

: „Takeshis’” (2005

: „Takeshis’” (2005

KREW I ŚMIERĆ. To tylko promil z czerwonej tonacji, która wypełnia filmografię Kitano – reżysera. Daje to jednak pogląd na to, jak czasem daleko potrafi się posunąć twórca (nawet jeżeli zahacza to o świadomą autoironię – Takehis’). Pokazuje też, że Kitano – reżyser z przemocą rozstać się nie może, nawet jeżeli w założeniu dany film nie należy do „mocniejszego” repertuaru.