Takeshi w zwierciadle Kitano cz. 3
|KULĄ W ŁEB. KREW I ŚMIERĆ
Ekranowa przemoc pojawiała się u Kitano od początku reżyserskiej kariery. Tu nie ma co owijać w bawełnę. Rozbite nosy, przekłute nerki, połamane ręce. Zabijanie przez przypadek i z premedytacją. Na zlecenie i dla zabawy. Nad to wszystko, wśród lecącej posoki, gdzieś tam za ostrzem noża ukrywa się kodeks yakuzy.
KITANO I SPLUWA
- „Beyond outrage” (2012)
- „Brother” (2000)
- „Brutalny glina” (1989)
- „Hana-bi” (1997)
- „Hana-bi” (1997)
- „Niech żyje reżyser!” (2007)
- „Outrage” (2010)
- „Punkt zapalny” (1990)
- „Sonatine” (1993)
- „Sonatine” (1993)
- „Takeshis’” (2005
- „Takeshis’” (2005
KREW I ŚMIERĆ. To tylko promil z czerwonej tonacji, która wypełnia filmografię Kitano – reżysera. Daje to jednak pogląd na to, jak czasem daleko potrafi się posunąć twórca (nawet jeżeli zahacza to o świadomą autoironię – Takehis’). Pokazuje też, że Kitano – reżyser z przemocą rozstać się nie może, nawet jeżeli w założeniu dany film nie należy do „mocniejszego” repertuaru.
- „Beyond outrage” (2012)
- „Czy wreszcie coś osiągniesz?” (1995)
- „Lalki” (2002)
- „Kikujiro” (1999)
- „Outrage” (2010)
- „Punkt zapalny” (1990)
- „Takeshis’” (2005)
- „Zatoichi” (2003)
- „Zatoichi” (2003)
- „Zatoichi” (2003)