O ile wcześniejszy film Adama Nowaka Angel.A można uznać za niezłą próbę pożenienia gatunków, która jednak uginała się w swoich zamiarach pod ciężarem mikro budżetu, terminów, rozbuchanych (mimo wszystko) ambicji, to z ((Nie)Sprawną jest już zupełnie inaczej. Tak, to projekt o niebo skromniejszy, kameralne sci-fi czy, jak powinno się pisać, produkcja niezależna. Pomogło to w wielu momentach. Projekt jest zamknięty, nic rozłazi się w szwach, nie wystają elementy, których Adam nie miałby już siły, chęci czy też pieniędzy, by wepchnąć z powrotem pod kadłub. Tutaj, w przemyślanym utworze science fiction wszystko jest na miejscu.
Pamiętajmy, że ocena, którą widzicie, czyli bardzo dobra, dotyczy skromnego dzieła, teatru dwójki aktorów, 12 minutowej opowieści o świecie przyszłości, w którym jednostka liczy się jako element produkcyjny i część machiny. Niezależnie od tego czym lub kim ta jednostka jest. Eva model 9 (Agnieszka Kawiorska) nie przyszła do pracy i jest to powód, by wysłać do niej na rozmowę mężczyznę reprezentującego interesy urzędu (Tomasz Sobczak). Cel jest jasny. Zaczynając od miękkich negocjacji urzędnik ma przekonać Eve, androida, do powrotu na stanowisko. W przypadku odmowy, sięgnąć po bardziej radykalne środki. Przecież to tylko android wystarczy wyciągnąć wtyczkę.
Adam Nowak zamknął w trwającym niecały kwadrans krótkim metrażu kilka palących kwestii. W swojej (Nie)Sprawnej, do której od strony technicznej nie można przyczepić się z żadnej strony, opowiedział, dzięki przemyślanemu scenariuszowi Marka Nowaka i Krzysztofa Dąbrowskiego o świecie wokół nas. Sci-fi Nowaka wcale nie jest jednak takie odległe. W niektórych gałęziach przemysłu zastępują nas roboty, w sortowniach, przy produkcji samochodów. Pamiętam dokument, w którym jeden z pracowników potentata na rynku handlowym (to był prawdopodobnie Amazon) narzeka, że wprowadzenie robota, podkręciło tempo na zmianie. To akurat jest jasne i może być zrozumiałe. Jednak młody człowiek traktował od tego momentu swoją pracę zupełnie odtwórczo, nie miał znajomych, nie wiązał się z pracą jako z miejscem, które może mu dać coś więcej niż regularne wpływy na konto. Można i tak, ale w dobie ogólnoświatowego zatracania empatii, myślę, że nie wróży to najlepiej. Taki też jest scenariusz, dotyka problemów znanych współczesności, a jednak patrzy z przestrachem w przyszłość, niestety nie aż tak od nas oddalonej.
Siła filmu nie płynie jednak z jego przynależności gatunkowej, Tło sci-fi jest tutaj naturalnie odmalowane, nie atakuje, staje się jednolitą scenografią z aktorami, więcej sobie dopowiadamy i nie męczymy się przy tym zauważając braki (jeżeli by były, ale przecież nie ma). Tutaj warto napisać (trzeba!) o parze głównych aktorów, Agnieszce Kawiorskiej i Tomaszu Sobczaka. On w roli „terenowego kadrowca”, ona jako dziewczyna, która wątpi w sens własnego programu.
Ta dwójka aktorów perfekcyjnie odegrała rolę bohaterów, którzy, jak czułem wcale nie są pewni swojego miejsca na ziemi. Wątpią, przyjmują rolę, z którą nie do końca się zgadzają. Grają przed sobą, ale z czasem, w trakcie rozmowy, otwierają się. Aktorzy grają spojrzeniem, prostym przemyślanym słowem, dialog płynie naturalnie, czasem zamienia się w szermierczy pojedynek, często też próbują przeciągnąć się na swoją stronę. Siedzimy dokładnie pomiędzy nimi, angażujemy się i jednocześnie mamy problem, by opowiedzieć się konkretnie po którejś ze stron. Jednocześnie nie umyka nam żadne słowo, rozumiałem racje obojga, w końcu, zaczynamy się przejmować i stajemy się częścią tej krótkiej opowieść o pracownicy, która nie chce już przychodzić do pracy.
Adam Nowak zdaje sobie sprawę, że ma wielki atut w swoim ręku. Tytuł, który można pokazać na festiwalach tematycznych, powalczyć o nagrody, przede wszystkim, zaprezentować się ze swoim stylem i talentem. Robi to! Do tej pory (Nie)Sprawna, pod zagranicznym tytułem (Dys)Functional odwiedziła kilka festiwali, zgarnęła wyróżnienia i nagrody.
Czas trwania: 12 min
Gatunek: sci-fi
Reżyseria: Adam Nowak
Scenariusz: Adam Nowak, Marek Nowak, Krzysztof Dąbrowski
Obsada: Agnieszka Kawiorska, Tomasz Sobczak
Zdjęcia: Michał Szymczak
Muzyka: Alan Bucki