Ofiarnicy. Tom 2

Wszystkie karty są już rozdane? Wszyscy wygodnie siedzą? Nic z tego, bo drugi tom Ofiarników to nieustanne wywracanie stolika. Znowu. I to chyba motyw przewodni komiksu autorstwa Ricka Remendera (scenariusz) i Maxa Fiumary (rysunki), ten pomysł na zagrywki wbrew regułom, które panowie sami zresztą ułożyli. Ten motyw na zniszczenie obowiązujących zasad przypomina mi trochę moją grę w bilarda przy pierwszym uderzeniu. Z całej siły, a później się zobaczy. Jednak w przypadku Ofiarników to zaleta, bo jesteśmy zaskakiwani w każdym rozdziale.

Ten album zawiera odcinki 7-11 i nie stanowią zakończenia podróży naszej i głównych bohaterów.

Ofiarnicy, komiks o zemście.

Istotą tych epizodów jest gniew. Gołąb, zrzucił już kajdany i zrozumiał, że jego marny los miał tylko przypieczętować trwającą od eonów wieczną szczęśliwość bogów. Tak, Gołąb jako mały trybik się nie liczył, był hodowany na ofiarnika, miał być pokarmem władców. Nie mógł się buntować, bo przecież mógłby zakłócić porządek. Czy coś trwającego tak długo, może ulec korozji wskutek odpadnięcia jednego fragmentu? Jak widać po pierwszym tomie, owszem. Gołąb jest więc tą kroplą drążącą skałę? Nie tylko, to wodospad gniewu, siewca zniszczenia i chodząca furia. I nie ma tu przystanków, Gołąb w kolejnych rozdziałach zrozumie, że żeby wyrwać tego raka, trzeba amputować każdą kończynę. Czyżby? Jego droga zemsty to kolejne cierpienie dla maluczkich. Bo ten świat, mimo wszystko, jakoś współgrał. Kondycja bogów zawiadujących siłami natury przenosi się na krajobraz w uniwersum.

Dark fantasy w najlepszym wydaniu, obłędny bestiariusz, ciekawa problematyka.

A z drugiej strony mamy opowieść o wstawaniu z kolan Soluny, córki bogów. Poprawka, to nie jest wstawanie z kolan, a raczej nauka chodzenia pośród pospólstwa. Soluna pozna swój świat od drugiej strony, z perspektywy rynsztoka, w głodzie, zimnie i ze wszystkimi jego skrajnościami.

Brutalnie więc rozgrywają fabułę autorzy komiksu. Drugi tom Ofiarników ma więcej akcji, jest jeszcze bardziej przygnębiający. To momenty, gdy wiemy już na czym stoimy. Wiemy, że Gołąb nie może się zatrzymać, a jednak jesteśmy postawieni jako czytelnicy w najwyższym oczekiwaniu. Przecież w końcu będzie musiał się spotkać z najwyższym. To się nie stanie w tym tomie, przyjdzie nam jeszcze poczekać na ostateczną rozgrywkę.

Tym, co trzyma nas przy lekturze to nie tylko fenomenalne rysunki i kolory, ale głównie ta historia. Autentycznie chcielibyśmy wiedzieć, jak będzie ułożony świat Ofiarników po tym buncie. Każda rewolucja wymaga ofiar, ale może już czas, by ofiarami stali się ci zawiadujący tym folwarkiem?

Dobry, wciąż w duchu twardego dark fantasy, bez ustanku bezkompromisowy.

Rysunki: Max Fiumara
Scenariusz: Rick Remender
Kolory: Dave McCaig
Tłumaczenie: Bartosz Czartoryski
Redakcja: Izabela Rutkowska
Skład: Piotr Margol
Ilość stron: 128
Oprawa: twarda
Wydawnictwo: Lost In Time
Format: 180 x 275 mm